Blunderblog: tewaterlating
/
Zo’n 35 jaar geleden werd ik mede-eigenaar van een jacht! Een ontroerend mooi houten kajuitjacht van 7,5 meter, type Rennjol, bouwjaar 1930 ‘met een beetje werk eraan’.
Na 2 jaar intensieve restauratie, waarbij ongeveer de helft van het schip is vervangen, kon ze weer te water. Dat ‘te water’ vond plaats in de Waalhaven in Nijmegen, waar een kennis met een kraan heen kwam en waar wij de boot op een zelfgebouwde trailer achter een auto naar toe brachten. Die trailer werd op de terugweg door een oplettende agent wegens gevaar voor het overig verkeer van de weg gehaald, maar dat terzijde.
De tewaterlating ging gesmeerd. Banden erom, tillen, zakken, In 5 minuten was de hele operatie geklaard.
Waar we niet op hadden gerekend, was het effect van de lange tijd op het droge. De romp was gebouwd van mahonie latten en als die droog worden krimpen ze. Dan ontstaan er kieren….
De boot, die zo voorspoedig te water was gegaan was dus na 2 jaar op de kant zo lek als een mandje. Het water stroomde met bakken naar binnen en al spoedig begonnen de vlonders te drijven. Er viel niet tegenop te hozen en automatische bilgepompen waren in die tijd niet zo vanzelfsprekend.
Volgens de deskundigen zou het vanzelf goed komen: na een tijdje in het water zouden de latten vanzelf weer uitzetten en de kieren dichtdrukken. Hoe lang dat zou duren? Week of zo. Het beste zou zijn de boot gewoon te laten zinken. Paar dagen wachten, leeg pompen en alles was in orde. Goed verhaal… het water was bij de loswal zo’n 5 meter diep en de vriend met de kraan moest natuurlijk weg.
We kwamen op het idee een pomp te huren. Binnen een half uur hadden we er een, een aanwonende leende haar stopcontact uit en de pomp begon te draaien. Het water stond inmiddels tot halverwege de kasten.
Het duurde even, maar op zeker moment steeg het water niet meer en na nog wat langer begon het langzaam te zakken. De hele nacht hebben we op wacht gezeten. De pomp mocht niet drooglopen, want dan zou hij kapot gaan en de borgsom was een pijnlijke. Ieder uur even de waterstand checken, beetje pompen en weer wachten.
De volgende ochtend was de lekkage grotendeels over: ze dreef! De deskundigen hadden gelijk gehad. Het jaar erna hebben we voor vertrek vanaf de loods de boot twee dagen vol water gezet. Ze bleek daarna vrijwel waterdicht.
